ปะป๊ากับแม่พาภูผาไปหาคุณหมอฟันแล้ว ผ่านมาอีก 6 เดือนแล้วเหรอเนี่ย ครั้งนี้มาเพื่อมาดูว่าฟันเป็นยังไงบ้าง
คราวนี้ปะป๊ากับแม่ก็เตี๊ยมกันกับภูผาเหมือนเดิมกับที่ไปหาหมอหูว่า “ไปหาคุณหมอฟันคราวนี้ไม่ต้องร้องไห้นะ”
ถึงโรงพยาบาลภูผาก็วิ่งเล่นตามปกติไปเล่นตรงโซนที่เป็นของเล่นใกล้ๆ กับห้องคุณหมอ พอถึงคิวของภูผาตอนแรก ๆ ที่คุณหมอตรวจเชคดูฟันปกติก็ไม่ได้ร้องไห้อะไร…เก่งมาก คุณหมอเริ่มดูละเอียดมากขึ้นตรงฟันหน้าที่ติดกัน โดยเอาเครื่องมือเข้าไปขูด ๆ ตรงฟันเพื่อดูว่าฟันเป็นรูหรือมีเศษอาหารติดหรือเปล่าเท่านั้นแหละภูผาก็เริ่มร้องไห้จ้าขึ้นมา ฟันหน้าของภูผามันติดกันเลย คุณหมอก็เลยต้องขอเชคว่ามันเป็นฟันที่เชื่อมกันเหมือนกับกล้อวยแฝดหรือเปล่าโดยลองใช้ไหมขัดฟันดู คุณหมอบอกว่ามันเป็นฟันแยกกันแต่ว่าแค่มันติดกันมาก คุณหมอเลยตัดสินใจว่าถ้างั้นเราก็ปิดช่องระหว่างฟันไปเลยแล้วกัน โดยใช้กาวทาเพื่อปิดช่องตรงนั้น แต่ว่าคุณหมอบอกว่าถ้าตอนที่ฟันน้ำนมกำลังจะหยุดต้องมาให้คุณหมอมาสะกิดเอากาวปิดไว้นั้นออกนะ ฟันมันจะได้แยกออกจากกัน
แต่ถึงแม้ว่าภูผาจะร้องไห้ ไม่เหมือนกับตอนที่เตี๊ยมกันเอาไว้ตอนแรก แต่ก็ถือว่าภูผาก็เก่งแล้วแหละเพราะปะป๊าก็สัมผัสได้ว่าภูผาตั้งใจจะไม่ร้องไห้ แต่ก็อดไม่ได้จริง ๆ
หลังจากนั้นพอกลับไปบ้าน คุณแม่ก็บอกว่ารู้สึกว่าฟันของภูผามันทำความสะอาดได้ง่ายกว่าเก่าเยอะเลย ^^