เล่าเรื่องราวย้อนหลังของภูผาตั้งแต่ตอนอยู่ในท้องกันดีกว่า
จำได้ว่าครั้งแรกที่ปะป๊ากับแม่รู้ว่ากำลังจะมีภูผาช่วงปลายเดือนมกราคม 2555 ตกใจกันมาก ไม่คิดไม่ฝันมาก่อน เพราะว่าปะป๊ากับแม่แต่งงานกันมาได้ 3 ปีกว่าแล้ว แม่เขาสงสัยอาจจะตั้งท้องก็เลยไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจ ปรากฎว่า ใช่ มันใช่จริง ๆ หลังจากนั้นเราก็เตรียมตัวกันไปที่โรงพยาบาลเลย คุณหมอก็บอกว่าเครื่องตรวจครรภ์หน่ะ เปอร์เซนต์ความเชื่อถือได้ก็เยอะนะ เราก็เลยตกลงปลงใจกันว่าจะยังไม่บอกใครดีกว่า รอให้แน่นอนก่อน
แต่ตอนนั้นปะป๊าตื่นเต้นมาก อยากบอกแล้ว อยากบอกว่าปะป๊ากำลังจะมีลูก!!!
เหมือนปะป๊าจะเผลอถามยายไปว่า ถ้าปะป๊ามีลูกจะเลี้ยงได้ไหม อะไรประมาณนี้ถ้าจำไม่ผิด แล้วความลับก็ไม่มีในโลก ยายเลยรู้เป็นคนแรก หลังจากนั้น อีกหลาย ๆ คนก็รู้ตามกันมา…
ปะป๊ากับแม่ก็ไปหาหมอตามที่หมอนัดทุก ๆ ครั้ง อยากไปหาหมอ ไปอัลตร้าซาวด์กับไปฟังเสียงหัวใจลูกเต้น คร้้งแรกที่เห็นลูกก็ตื่นเต้นเหมือนกัน เห็นหัวใจภูผาเต้นตุ๊บ ๆ เลยหล่ะ
แม่หนูก็กินยาบำรุงพวกโฟลิคและไปหาคุณหมอเรื่องไทรอยด์ด้วย เพื่อกินยาป้องกันไม่ให้ค่าสูงเกินไป ระหว่างนั้นแม่ก็พยายามกินอาหารที่มีประโยชน์ ผัก ปลา
ช่วงแม่ท้องแรก ๆ แม่จะง่วงนอนมาก ๆ ทุ่มนึงแม่ก็ขึ้นนอน แล้วของบางอย่างแม่ก็จะกินไม่ค่อยได้ เช่น พวกนม เพราะกินแล้วจะทำให้คลื่นไส้ แต่แม่ก็ไม่เคยอาเจียนออกมาเลยสักครั้งเดียวเลย แม่หาซื้อครีมสำหรับคนท้องที่หากันท้องลาย พุงแม่ก็ค่อย ๆ ใหญ่ ไม่ค่อยใหญ่ขึ้นมาก แม่วางแผนเอาไว้ว่าจะให้น้ำหนักขึ้นไม่เกิน 15 กิโลกรัม เพราะว่าน้ำหนักที่เกินไปกว่านั้น มันต้องมาลงที่แม่แน่นอนเลย แม่ก็กินอาหารตามปกติ ส่วนน้ำหนักของแม่ก็ได้ตามเกณฑ์ทุกครั้งที่ไปพบคุณหมอ
ช่วงนั้นปะป๊าก็พาแม่ออกไปเที่ยววัด ไปทำบุญ ไปเที่ยวแถว ๆ บ้านเราด้วยรถคันแรกของบ้านเรา มาสด้า 2 สีขาว คันที่ป๊ากับแม่ซื้อมาเพื่อหนูโดยเฉพาะเลย มารับส่งแม่ไปโรงพยาบาล เพราะไม่อย่างนั้นต้องขึ้นรถเมลล์ก็จะไม่สะดวก แล้วก็คิดเอาไว้พาภูผาไปโรงพยาบาลฉีดวัคซีนก็จะได้สะดวก พอรู้ว่าจะมีภูผาเราก็จองเลย รถได้ตอนเดือน มีนาคม
ช่วงที่แม่ท้องทุก ๆ คนจะบอกว่าแม่ดูทะมัดทะแมงมากเลย ไม่เหมือนกับคนท้องเลย เพราะว่าก็จะเดินเร็ว ๆ (แต่ก็น้อยกว่าปกติ) ไม่อุ้ยอ้าย ๆ เลย จะมีก็ช่วงหลัง ๆ เนี่ยแหละที่ดูอุ้ยอ้ายหน่อย เพราะว่าหนูเริ่มโตขึ้นมากแล้ว
ช่วงหลัง ๆ แม่จะชอบกินอะไรที่มันหวาน ๆ อย่างเช่น ไอติม ข้าวเหนียวมะม่วง ขนมปังเนยสด เป็นอะไรที่แม่กินแล้วมีความสุขมาก
ปะป๊ากับแม่ตั้งชื่อหนูเอาไว้ชื่อแรกว่าโฟโต้ เพราะว่าปะป๊าชอบถ่ายรูป ตอนนั้นก็เรียกลูกว่าโฟโต้แต่แม่ไม่ค่อยชอบให้ลูกลงท้ายเสียงลูก เช่น เวลาเรียก โฟโต้… จำได้ว่าชื่อ “ภูผา” เราคิดกันตอนขับรถกลับมาจากหาหมอ ว่าเราจะเปลี่ยนชื่อลูกเป็นอะไรดี ปะป๊าเลยนึกขึ้นมาว่าชื่อ “ภูผา” ดีมั๊ย แม่ก็เห็นด้วย โตขึ้นชื่อนี้คงเพราะ และไม่เหมือนใคร และด้วยความหมายของชื่อ ปะป๊ากับแม่อยากให้ภูผา เป็นเด็กดี มีความเข้มแข็ง มีจิตใจกว้างขวาง มีเมตตากรุณา เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
ทุก ๆ ครั้งที่ไปห้างแม่จะต้องเดินไปที่แผนกเด็กทุกครั้ง เพื่อหาซื้อข้าวของเครื่องใช้เตรียมเอาไว้ให้ภูผา แล้วก็ไปหาซื้อของอื่น ๆ ตามร้านที่ขายของ ทุก ๆ อย่างที่ภูผาต้องใช้แม่เตรียมเอาไว้หมด ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า เครื่องปั๊มนม ผ้าอ้อม ผ้าเช็ดตัว เตียง ฯลฯ แม่ได้เดินดูของให้ลูกแล้วแม่สบายใจ…
ปะป๊ากับแม่กำลังจะมีอีกหนึ่งชีวิตเข้ามาเติมเต็มเพื่อให้ความครัวสมบูรณ์ เรามีความรู้สึกว่าภูผาต้องอยากเกิดเป็นลูกของปะป๊ากับแม่ มีความรู้สึกว่าภูผาต้องมาสอนอะไรปะป๊ากับแม่อีกหลาย ๆ อย่างในชีวิต >>> องค์ชายน้อยของปะป๊ากับแม่